کلام شاہ سید میران بابا جی!
اول اسم د الله په ذات احد دے
دائے له رِجسه پاکیزہ په نام صمد دے
نه له چانه دے پیدا نه چوك له دی نه
دائے بادشاہ دے لَمٌ یَلِدٌ وَلَمٌ یُوٌلَدٌ دے
نه په کُف کے دا له چا سرہ شریک دے
دائے بری ھم لہ کینے ھم له حسد دے
غنی تودا دہ انسان پہ خزانے کا
موڑ په صبر تر اَوله تر اَبد دے
د اللّٰه الف خپل ځان باندے عاشِق شه
له الفه نه پیدا علی اسد دے
دواڑہ لام و ھے حبیب شه ځان دہ ستائی
له دی حرفو ظاھر شوے محمد دے
محمد میم شه مرات د دواڑو کَونو
د علی اسم ھر چا سرہ مدد دے
کینه، بُغض، پنځو نامو سرہ حرام دے
شیطان وکڑہ ځکه خدائے له درگاہ رَد دے
پنجتن پأك جنت د باغو وکیلان دی
رحمت ویشی په دوستانو بے عدد دے
څه ژاڑہ یے په دلبرو نه قبلیگی
شاہ سید میران ڈیر گنھگار شوے بے حد دے
ڈیر عاصی یم کوَندے رحم په ما وکا
فاطمه بی بی مه نِیا علی مه جَد دے
صَمد: بے نیاز
کُف: ھمسر'سیال' مثل
مرات: آئینہ
ستائی: مدحہ کوَل
بے عدد: بے شمار
حوالہ کتاب: ضیافت نور
کلام جناب شاہ سید میران بزرگوار
Post a Comment